We kunnen niet zonder bossen, en toch verdwijnen er per minuut 30 voetbalvelden aan bos. Ontbossing is de grootste bedreiging voor de resterende bossen. Ontbossing wordt om verschillende redenen gedaan, zoals illegale houtkap. Bij illegale houtkap worden bomen gekapt, vervoerd, bewerkt en verkocht, in strijd met de nationale wetgeving. De handel in illegaal hout is een wereldwijde miljardenindustrie. Naast dat het veel geld oplevert, betaalt vooral de natuur een hoge prijs. Dieren over de hele wereld verliezen zo hun leefgebied.

Ook worden bomen gekapt om land vrij te maken voor de aanleg van zowel kleinschalige als grote plantages voor soja, palmolie, en voor weides voor vee. De Europese Unie is wereldwijd één van de topimporteurs van soja en palmolie. Samen zijn de EU-lidstaten verantwoordelijk voor 36% van de wereldwijde import van producten die verband houden met ontbossing. Nederland heeft, als grootste importeur en doorvoerhaven van soja, een belangrijke verantwoordelijkheid om ontbossing te stoppen. Van alle soja wordt 90 procent gebruikt voor veevoer. De overige 10 procent gaat grotendeels naar technische toepassingen in de vorm van oliën en biodiesel en voor een klein deel naar soja voor menselijke consumptie.

Naast ontbossing worden bossen ook bedreigd door klimaatverandering. In 2019 werden meerdere gebieden getroffen door vernietigende bosbranden. In al deze gebieden wordt grootschalig ontbost en de effecten van klimaatverandering verergeren de situatie.

2019 was voor Australië het warmste en droogste jaar ooit. Veel branden werden veroorzaakt door blikseminslagen en brandstichting, de extreme wind en de uiterst droge omstandigheden zorgden voor een snelle verspreiding van het vuur. Ook in Indonesië was het droog. Stukken bos worden afgebrand voor de aanleg van oliepalmplantages, door de droogte hadden de branden vrij spel. Het openbare leven kwam grotendeels stil te liggen door de enorme luchtvervuiling, en veel orang-oetans verloren hun leefgebied. Het Amazonegebied werd helaas niet gespaard. Ieder jaar worden in het droge seizoen stukken bos en savanne platgebrand, om de grond geschikt te maken voor veeteelt en landbouw. Door de droogte en de harde wind, konden de branden snel verspreiden en zo tienduizenden vierkante kilometer natuur in de as leggen.