Jaren geleden waren de dieren het doel van de walvisjacht en werden ze massaal gedood. In die tijd zijn de aantallen walvissen drastisch gedaald en bevonden sommige walvissoorten zich op het randje van uitsterven. Sinds 1986 is de commerciële jacht op walvissen verboden, ook al negeren landen als Japan, IJsland en Noorwegen dit verbod nog steeds. Ondanks dat zijn de aantallen walvissen van sommige soorten nog steeds niet hersteld. Bijvangst, scheepvaart en verlies van leefgebieden zijn nu de grootste bedreigingen voor walvissen. Ook klimaatverandering, geluidsoverlast en plasticvervuiling bedreigen deze zachtaardige reuzen.

Walvissen spelen een bijzondere rol in onze strijd tegen klimaatverandering. Ze slaan tijdens hun leven grote hoeveelheden CO2 op in lichaam. Als ze sterven nemen ze dit mee naar de bodem van de oceaan, waar het begraven blijft. Ook heeft walvispoep een belangrijke invloed op CO2 in de atmosfeer. De poep voedt namelijk fytoplankton; dit zijn kleine diertjes die CO2 opnemen en omzetten in zuurstof.  

Walvissen zijn zoogdieren die in water leven. Ze hebben net als wij lucht nodig om te ademen en ze baren levende jongen - in tegenstelling tot de meeste vissen die met hun kieuwen zuurstof uit het water filteren en eitjes leggen. Je kunt walvissen herkennen aan de spuitgaten op hun kop, daar ademen ze mee.

Er bestaan veel soorten walvissen, zoals de bultrug en noordkaper. Walvisachtigen zijn in te delen in twee groepen: baleinwalvissen en tandwalvissen. Baleinwalvissen leven van dierlijk plankton, zoals krill, en kleine vissen, zoals haring. Met hun baleinen (een soort lange borstels in hun bek die werken als zeef) filteren ze de diertjes uit het water. Blauwe vinvissen kunnen per dag wel 4 ton krill wegwerken. De meeste baleinwalvissen zijn enorm groot, de bultrug kan bijvoorbeeld wel 18 meter lang worden en de blauwe vinvis is met soms wel bijna 30 meter, het allergrootste dier op aarde. Tandwalvissen, zoals dolfijnen en bruinvissen, gebruiken hun tanden om vissen, schelp- en schaaldieren of inktvis te eten. Tandwalvissen zijn over het algemeen kleiner dan baleinwalvissen. Behalve de potvis, dat is de grootste tandwalvis en deze is gemiddeld 16 meter lang. Dolfijnen zijn dus ook walvisachtigen, maar worden in een andere 'familie' gecategoriseerd.

Sommige walvissen leven graag alleen, andere het liefst in groepen. Bij dolfijnen en potvissen blijven de kleintjes van walvissen, de kalfjes, langere tijd bij hun moeder. Walvissen communiceren met elkaar door middel van geluiden onder water. Baleinwalvissen maken lange liederen van verschillende tonen en klanken die soms wel kilometers ver te horen zijn. Dolfijnen en potvissen vangen door middel van klikgeluiden hun voedsel (dit heet echolocatie). Menselijk geluid op zee (scheepsmotoren, olieboringen, heien voor windmolens) kan het gehoor van walvissen beschadigen of verstoren, waardoor het moeilijker kan zijn voor de dieren om elkaar te vinden en te communiceren en dus ook om zich voort te planten en te eten.