Het rapport benadrukt het belang van de walvisroutes en hoe opeengestapelde effecten van industriële visserij, aanvaringen met schepen, vervuiling, verlies van leefgebied en klimaatverandering langs die routes een gevaarlijke en vaak zelfs dodelijke hindernissen zijn voor walvissen.
Het rapport schetst hoe walvissen zoals de bultrug, blauwe vinvis en noordkaper, worden geconfronteerd met verschillende en toenemende bedreigingen in hun leefomgeving - de gebieden waar ze zich voeden, paren, baren en hun jongen verzorgen - en langs hun ‘migratiesnelwegen’, ook wel 'blauwe corridors'.

Ernstig bedreigd

De bedreigingen hebben grote gevolgen. Zes van de dertien grote walvissoorten wordt geclassificeerd als bedreigd of kwetsbaar, zelfs tientallen jaren na het internationale verbod op commerciële walvisvangst. Vooral met de ernstig bedreigde noordkaper, een soort die migreert tussen Canada en de Verenigde Staten, gaat het slecht. Van deze soort zijn nog maar 336 individuen over, het laagste aantal in 20 jaar. Tussen 2017 en 2021 stierven 34 noordkapers door een aanvaring met schepen of verstrikking in vistuig.

Veiligstellen van walvisroutes

De belangrijkste oplossing is samenwerking om naar bedreigingen langs de routes en in leefgebieden gebieden te kijken in plaats van naar één bedreiging en één plek zoals nu vaak gebeurt. Dit kan door het aanwijzen en beheren van een netwerk van beschermde zeegebieden, opstellen van actieplannen, verleggen van scheepvaartroutes zodat ze niet overlappen met die van walvissen, langzamer varen, belangrijke leefgebieden sluiten voor visserij, schadelijk visserijmateriaal verbieden, alternatieve vistechnieken ontwikkelen, spooknetten- en lijnen opruimen en een wereldwijd plasticverdrag. Walvissen spelen een belangrijke rol en hebben een positieve invloed op de gezondheid en productiviteit van oceanen, toerisme en het wereldwijde klimaat. Eén grote walvis kan 33 ton CO2 opnemen. Als je dit vergelijkt met 22 kg CO2-opslag in één boom dan staat één walvis gelijk aan zo’n 1.500 bomen.

WWF roept nationale overheden, internationale organisaties, lokale gemeenschappen, industrie en natuurbeschermingsorganisaties op tot actie door te investeren en samen te werken om walvisroutes en leefgebieden veilig te stellen. In maart is er een belangrijke bijeenkomst van de Verenigde Naties waar onderhandelingen over een nieuw verdrag voor de volle zee (Biodiversity Beyond National Jurisdiction) worden afgerond. Dit moet netwerken van beschermde gebieden mogelijk maken. “Als we dit niet doen herstellen walvisaantallen zich niet of te langzaam en kunnen we zelfs soorten voorgoed verliezen”.