De Sumatraanse olifant is 1 van de 4 ondersoorten van de Aziatische olifant. Helaas heeft deze olifantensoort onze hulp keihard nodig. En snel. Hij staat namelijk op het punt van uitsterven. Volgens de laatste schattingen zijn er ongeveer 2.000 Sumatraanse olifanten over in het wild. In slechts 25 jaar tijd zijn we ongeveer 80 procent van de populatie verloren. Een desastreus feit.

Waar dat precies door komt? Verlies van leefgebied is veruit de grootste bedreiging voor deze bijzondere bosreuzen. Enorme lappen regenwoud worden gekapt om bijvoorbeeld palmolieplantages van te maken. Dit zorgt ervoor dat hun leefgebied in rap tempo verdwijnt. Het bos dat overblijft is vaak ook niet met elkaar verbonden waardoor er losse stukjes jungle ontstaan met geïsoleerde groepjes olifanten.

Door het verlies van hun leefgebied, komen de olifanten steeds vaker in aanraking met mensen. Steeds vaker lopen ze dorpen en zelfs huizen binnen, op zoek naar voedsel. Ze vertrappen oogsten, of nog erger, maken menselijke slachtoffers. Uit wraak worden de olifanten vervolgens gedood. Daarnaast worden er ook nog steeds olifanten gestroopt voor hun slagtanden.

Als reactie op het stropen van olifanten (en tijgers) in Centraal-Sumatra hebben WWF en zijn lokale partners gecoördineerde wildeenheden opgezet die antistroperij-patrouilles uitvoeren, valstrikken opsporen en in beslag nemen, lokale mensen voorlichten over de geldende wetten tegen stroperij, en autoriteiten helpen criminelen te arresteren. Het bewijs dat wordt verzameld door wildeenheden draagt ertoe bij dat stropers voor de rechter worden gebracht. In veel Aziatische landen werkt WWF samen met TRAFFIC, het monitoringnetwerk voor de handel in wilde dieren en planten, om de dreiging te verminderen die uitgaat van de illegale binnenlandse en buitenlandse ivoormarkten.

Ook doen we onderzoek naar hun trekroutes, leggen we essentiële zoutlikplekken aan én creëren we voedselrijke gebieden. Deze gebieden maken we zo aantrekkelijk mogelijk voor olifanten. Dat betekent dat we diverse soorten aanplanten zoals olifantengras. Zo ontstaat er een veilige, voedselrijke plek waar olifanten langer kunnen verblijven. Ze voelen dan niet de noodzaak om naar akkers te trekken.

Andere plekken maken we dan juist weer onaantrekkelijk zodat mensen veilig samen kunnen leven met deze grijze reuzen. Dat doen we door in gesprek te gaan met mensen over het verbouwen van gewassen die olifanten niet lekker vinden zoals koffie. Ook zetten we hier een waarschuwingssysteem op. Zo blijft het bos behouden, worden conflicten voorkomen én genereren we nieuwe inkomsten voor lokale gemeenschappen. Win-win-win.