Als basisscholier woonde ik in Hattem, naast een melkveehouderij en tegen het bos aan. Op het grensvlak van landbouw en natuur. We speelden zowel op de boerderij – waar ook veel paarden waren – als in het bos. Bij een vriend van mij, die echt in het bos woonde, hadden ze een moestuin en hielden ze bijen en leerde ik over het verbouwen van voedsel. En over de bloempjes en de bijtjes. Daar is het zaadje geplant voor zowel mijn passie voor natuur als voor voedsel. Met een aantal vrienden richtten we onze eigen ‘Natuurvriendenclub’ op!  

Toen ik later in de jaren ’80 Voeding van de Mens in Wageningen studeerde, ging voor mij letterlijk een hele wereld open: Over de relatie van de voedselproductie met het milieu, de ongelijke verdeling van voedsel in de wereld, de gevolgen van de groene revolutie en de optie om vegetarisch te eten. In 1989 studeerde ik daar af als eerste ecologisch voedingskundige. Tussen 2007 en 2021 werkte ik met passie als expert duurzaam voedsel bij het Voedingscentrum. Hier werkte ik onder andere aan het advies van de Gezondheidsraad met als titel ‘Richtlijnen Goede Voeding ecologisch belicht.’ Gelukkig zijn steeds meer voedingskundigen het erover eens het beschermen van zowel mensen, levende natuur als fysieke hulpbronnen hun belangrijkste prioriteit is. Om zo de voedselzekerheid op lange termijn mogelijk te maken en bij te dragen aan het welzijn van de mensheid. Voedingswetenschap is hiervoor een essentieel middel. Dat was voor mij ook de reden om op dat onderwerp te promoveren aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Een van de conclusies was dat gezond en duurzaam eten vaak heel mooi samengaan.  

Voor mij persoonlijk kwam de echte wake-up-call rond 2000 binnen toen we met onze kinderen in de Oostenrijkse alpen wandelden (onze grote hobby, zie foto) en de op de kaart aangegeven gletsjer helemaal verdwenen bleek te zijn. Daarmee veranderde het begrip klimaatverandering voor mij van een vaag ver-weg-scenario in een concrete ervaring: het gaat echt gebeuren als we niets doen! Zeker als je bedenkt dat ons eigen voedselpatroon voor een derde bijdraagt aan de opwarming van de aarde. Vanaf dat moment wilde ik meer studie en werk maken over hoe we dat kunnen verminderen.

Per mei 2021 ben ik aan de slag als senior advisor sustainable diets bij het Wereld Natuur Fonds! Een belangrijke reden daarvoor is dat het voedselsysteem de grootste bedreiging blijkt voor biodiversiteit en natuur wereldwijd. Om de noodzakelijke transitie van dat voedselsysteem te realiseren zien we bij het WWF een belangrijke rol in het informeren en inspireren van mensen over de mogelijkheden van duurzame voedselconsumptie. In deze nieuwe positie ga ik verder op zoek naar hoe duurzame voeding bij kan dragen aan natuurbescherming en het tegengaan van klimaatverandering. Via onder andere deze blogs neem ik iedereen graag mee in de dilemma’s, trends, kansen en oplossingen die ik tegenkom in deze zoektocht. Want lekker eten willen we allemaal en dan is het wel zo fijn als het ook duurzaam en gezond is!