Werk aan de winkel in Groenland

Hoewel, ook hier ontkomen we niet aan Zoom om met onze mensen die in Nuuk, de hoofdstad van Groenland, gestationeerd zijn, te praten. En daar is al meteen heel goed nieuws! Sinds kort heb ik daar twee nieuwe collega’s, ik stel ze even voor:

Hij is geboren en getogen Groenlander en werkte lang voor de overheid van Groenland en staat nu te trappelen om een steviger natuurbeschermingsprogramma op Groenland neer te zetten!

Zij heeft een Faceboekgroep van veelal jonge Groenlanders opgezet die zich zorgen maken over klimaatverandering en milieuvervuiling: Plastic not so Fantastic. Daarvóór werkte ze voor de Groenlandse radio & televisie en voordat ze naar WWF kwam was ze lid van het Groenlandse parlement. Veel mensen in Groenland kennen haar als de milieu-activist of van de televisie. Pipaluk kent de alarmerende statistieken rondom natuur en milieu maar heeft vooral een dijk van een ervaring om goed naar de mensen in de dorpen te luisteren en zoekt samen met hen naar oplossingen van hun problemen waar natuur en milieu ook beter van worden.

Samenwerken

Allan en Pipaluk werken met Jacob in Kopenhagen om voor het einde van dit jaar een nieuwe meer-jaren strategie voor ons werk in Groenland op te stellen. Ze vragen of ik af en toe mee wil kijken en ook ideeën kan geven, want het lijkt hen wel handig als ook iemand die verder weg zit commentaar geeft en in Nederland zijn een aantal experts met wie zij misschien wel langer zouden kunnen samenwerken. Ja, natuurlijk wil ik dat doen! Maar uiteindelijk zullen zij in Groenland moeten beslissen wat de beste en wat realistische plannen voor Groenland zijn.

56.000 inwoners

Groenland is het grootste eiland ter wereld en staat in het middelpunt van de belangstelling omdat er zoveel bijzondere mineralen te vinden zijn én omdat de ijskap er sneller smelt dan eerder voorspeld waardoor de zeespiegel stijgt. De laatste Borgen-serie op Netflix gaat precies daar over!

Maar uiteindelijk is Groenland een klein land met slechts 56.000 inwoners, zoveel als in Roermond, Den Helder of Doetinchem. En in de verafgelegen dorpen zijn mensen nog erg afhankelijk van visserij en jacht, heel veel andere mogelijkheden zijn er niet. Het wordt dus nog een enorme uitdaging om als WWF met plannen, ideeën en projecten aan te komen die relevant zijn en geaccepteerd worden door de Groenlandse bevolking.

Allen en Pipaluk gaan in ieder geval verder werken aan het mens-ijsbeerconflict en het aanpakken van de vervuiling van de zee met plastic - want daar hebben de lokale mensen direct belang bij. Ook willen ze de Universiteit van Groenland graag helpen met het opzetten van een nieuwe studierichting die over natuurbescherming gaat met daarin ruime aandacht voor samenwerking met lokale gemeenschappen.

Ze zien ook dat steeds meer mensen Groenland als toerist bezoeken en willen uitzoeken of er in deze sector mogelijkheden zijn om natuurbescherming en werkgelegenheid verder te brengen. En ze willen een oogje in het zeil houden van de jachtquota. Wetenschappers denken vaak dat die te hoog zijn omdat de ijsbeerpopulaties onder druk staan als gevolg van klimaatverandering. Maar de bewoners zien vaak juist meer muskusossen en ijsberen dan voorheen. Zouden er minder zijn maar wel dichter bij de dorpen komen?

Samen met de mensen ter plekke naar oplossingen zoeken die ook hun soelaas bieden - dat is de insteek van Allen en Pipaluk. Dat daar veel tijd voor nodig is is duidelijk, natuurbescherming is een blijft een weg van de lange adem.