Met dit verhaal over de zeeschildpad heeft Jinthe de Groene Ganzenveer 2025 gewonnen. Super mooi geschreven Jinthe! Je hebt er echt een avontuurlijk verhaal van gemaakt over een bedreigde diersoort. Het verhaal heeft een duidelijk begin, midden en eind en je hebt echt nagedacht over de problemen van de zeeschildpad. 

Ergens in de oceaan ben ik aan het spelen met mijn beste vriend, Mike. Wij zijn allebei negenen een zeeschildpad. We wonen bij elkaar in de buurt en spelen vaak samen. Ik heb morgen een zwemwedstrijd. Spannend! ‘Weetje Pablo, ik ga ook meedoen met de zwemwedstrijd’, zegt Mike. Ik heb er zin in, maar ik ben ook heel zenuwachtig. Ik oefen al lang en ik denk dat ik wel kans maak om te winnen. ‘Leuk Mike! Dan moeten we tegen elkaar.’, antwoord ik gespannen.

De volgende dag word ik rustig wakker. Ik besef met al gauw: Vandaag is de wedstrijd! Ik maak me snel klaar om te zwemmen. Gehaast ga ik naar de wedstrijdlocatie en ik hoor al gauw dat ik naar de start moet. Fjiew, net op tijd binnen… Ik ben zenuwachtig en ga klaar staan aan de start. Ik luister naar de scheidsrechter die roept: ‘3,2,1 start!!’ Ik zwem zo hard als ik kan en zie Mike die mij inhaalt. Opeens lukt het me niet meer om door te zwemmen. Ik zit vast!!! NEE! denk ik. Ik zit vast in een plastic zak! Ik probeer me los te wurmen, maar het lukt niet. Voordat ik me los krijg, word ik al meegetrokken door de stroming.

Alle dieren in de oceaan zijn bezig het plastic op te ruimen. Ze proberen het aan land te brengen. Iedereen vindt het belangrijk dat ze Pablo vinden. Iedereen blijft positief en heeft er vertrouwen in dat ze Pablo zullen vinden. Ooit was het hier helderblauw en nu is het smerig vol met plastic en spullen die niet in de oceaan horen. Dat noem je ook wel een plastic soep. Soms roept iemand dat ze Pablo denken te zien, maar… Valse hoop, dan is hij er niet. Hopelijk gaat het goed met hem en heeft het plastic zijn lichaam niet iets aangedaan.

Ondertussen bij Pablo …..

‘O nee… Waar ben ik beland? Waar zijn mijn zwem tegenstanders? Ik herken het hier helemaal niet, ik zie alleen maar stenen en vies water. Het is hier zo vies’, zeg ik verdrietig. Ik voel dat mijn poot pijn doet. De poot waar de plastic tas aan vast zit. Ik heb mijn poot nog hard nodig, als ik hier last van blijf houden kan dat leiden tot moeilijkheden tijdens het zwemmen. Opeens hoort Pablo iets. Wat is dat voor geluid? Het klinkt als muziek. Het geluid wordt steeds harder.

Hopelijk vindt iemand hier mij snel. ‘Hallooooo..’ roep ik. ‘Halloooo…’ Ik voel me ineens heel klein en sluit mijn ogen. Opeens hoor ik iemand roepen ik hoor: ‘Pablo Pablo’. Ik open mijn ogen weer en zie Mike die voor me staat. Waar ben ik? Mike zegt: ‘Wat denk je gekkie, je ging vroeg slapen, omdat we vandaag moeten strijden tijdens de zwemwedstrijd! Je had waarschijnlijk een droom, het is hilarisch om naar je te kijken als je droomt.’ Dus ik liet je even liggen want. je moet uitgerust zijn voor de wedstrijd’. Gelukkig was het een droom!! Ik ben helemaal niet kwijt! Ik kijk om me heen en zeg tegen Mike: ‘Ik ben blij dat je er bent. Er is echt een probleem in de oceaan. Ik droomde dat ik meegesleurd werd door een plastic tas tijdens de wedstrijd! We moeten, na de wedstrijd, hier echt wat aan doen!’ Mike antwoordt: ‘Goed idee Pablo, dat is een probleem voor later, eruit jij!’

Ik maak me klaar voor de wedstrijd. Ik ben zenuwachtig, maar heb vertrouwen in mezelf. We staan aan de start. Ik kijk naar rechts en ik zie Mike. Hij kijkt met volle concentratie naar voren. Ik hoop dat we samen een prijs winnen deze wedstrijd. Ik hoor het startsignaal en begin keihard te zwemmen. De start ging goed! Met vertrouwen zwem ik door. Ik kan dit! Ik kan dit! Mike haalt me in. Ik lach nog vriendelijk naar hem, maar hij is nog steeds erg geconcentreerd en geeft geen kick. Het is een spannende wedstrijd. Mike ligt voorop en ik zwem dicht achter hem. Ik geef alles wat ik heb om hem nog in te halen en dan…. We gaan samen over de finish! We omhelzen elkaar en zijn allebei heel erg blij. Maar wie heeft er nou gewonnen? Mike zegt: ‘Het maakt mij niet uit wie er heeft gewonnen, allebei eerste!’ En zo ontvangen we allebei de eerste prijs.