Arbeidsvoorwaarden rangers schieten ernstig te kort

 

 

 

 

 

 

 

 

Onderzoek van WWF wijst uit dat een op de zeven wildlife rangers (14 procent) die in Azië en Centraal-Afrika zijn ondervraagd, in de afgelopen 12 maanden zwaar gewond is geraakt tijdens het werk. WWF maakte dit bekend op International Ranger Day, 31 juli. De cijfers staan in de grootste enquête ooit over arbeidsvoorwaarden voor rangers en hun welzijn.

Ook de International Ranger Federation (IRF) en de Thin Green Line Foundation(TGLF) maken een nieuw getal bekend: het officiële dodental in de periode van juli 2017 tot juli 2018 is 107, dat zijn 6 overleden rangers meer dan vorig jaar.

Vermoord bij het beschermen van wildlife

Dit brengt het totale aantal gerapporteerde gevallen van rangers die hun leven verloren tijdens hun werk op 871 sinds 2009, het moment dat IRF en TGLF begonnen met het officieel vastleggen van de incidenten. Deskundigen zijn echter van mening dat het werkelijke aantal sterfgevallen veel hoger is dan het gerapporteerde aantal. Van de 107 rangers die dit jaar stierven werden er 48 vermoord tijdens hun werk. Nog eens 50 stierven door andere gevaren waarmee hun werk gepaard gaat.

Rangers in de frontlinie

De enquête van WWF, die later dit jaar wordt gepubliceerd, is ingevuld door rangers uit Azië en Centraal-Afrika. Hetzelfde onderzoek wordt momenteel ook in Oost-Afrika gedaan. Deze regio's staan ​​bekend als de gevaarlijkste voor rangers vanwege de hoge mate van stroperij door georganiseerde criminele netwerken.

Rohit Singh, leider van WWF's Zero Poaching Programma en voorzitter van de Ranger Federation van Azië: "We zien wereldwijd een snelle achteruitgang van de natuur inclusief enkele van onze meest geliefde diersoorten. Rangers staan ​​aan de frontlinie bij de bescherming van de natuur. Door de aard van hun werk riskeren ze daarbij levensgevaarlijke situaties. Dat weten ze. Maar wat schokkend is, is dat ondanks hun bereidheid om hun leven op het spel te ztten voor het behoud van onze wilde dieren, de meesten geen eerlijke beloning, verzekering en adequate training krijgen."

Een overweldigende meerderheid (86 procent) van de rangers vindt dat hun baan gevaarlijk is vanwege de ernstige risico’s om met stropers geconfronteerd te worden. De cijfers van IRF en TGLF tonen aan dat ze gelijk hebben.

Ondanks de hoge risico's van gewapende stropers, gevaarlijke ontmoetingen met dieren in het wild en blootstelling aan infectieziekten zoals malaria, was slechts 15% van de ondervraagde rangers in het afgelopen jaar getraind in eerste hulp. Bijna zes van de tien (58%) vonden dat de medische noodhulp die ze kregen onvoldoende was.

In Azië krijgt een ranger gemiddeld US$ 292 per maand en in Centraal-Afrika US$ 150 - meestal is dit de belangrijkste (of enige) bron van inkomsten voor hun families. De enquête benadrukt ook het gebrek aan verzekeringen voor rangers en hun families. Ook al komt invaliditeit en dood heel vaak voor in deze beroepsgroep, slechts 36 procent van de ondervraagde rangers is verzekerd voor dergelijke situaties. Als rangers tijdens hun werk gewond raken en niet langer kunnen werken - of erger nog, worden gedood - dan is het hele gezin vaak overgeleverd aan een leven in armoede.

Oproep aan regeringsleiders

WWF roept regeringen op om zo snel mogelijk de voor rangers levensbedreigende tekortkomingen in hun arbeidsomstandigheden aan te pakken en te verbeteren. Een toegesneden training, inclusief een degelijke EHBO-cursus voor rangers, goede medische noodplannen, evenals uitrusting en communicatieapparatuur voor in het veld, behoren tot de zaken die het dringendst aan herziening toe zijn. Daarnaast is een 100% dekking voor ernstige verwondingen en overlijden een cruciale volgende stap voor rangers en hun families.

Op de Londen-conferentie over illegale handel in wildlife in oktober 2018, wil WWF dat wereldleiders uit landen waar stroperij plaatsvindt, toezeggen dat ze meer rangers zullen aannemen en dat alle rangers goed uitgerust, opgeleid en verzekerd zullen worden. WWF hoopt nauw samen te werken met deze regeringen en andere betrokken partners om ervoor te zorgen dat parkwachters worden erkend en gerespecteerd als professionele openbare dienstverleners die hun leven op het spel zetten om ons allemaal een betere wereld te bieden