Held in het veld: Tijgers hebben me gemaakt tot wie ik ben
Stroper ➔ beschermer
"Tijgers hebben een belangrijke rol gespeeld in mijn carrière. Ze zijn eigenlijk mijn iconen van natuurbehoud; hun schoonheid en elegantie zijn mijn inspiratiebron geweest, mijn drijfveer om me in te zetten voor de natuur en natuurbehoud. Deze magnifieke wezens hebben me gemaakt tot wie ik nu ben."
- Niki Maskey Amatya
Direct nadat Niki was afgestuurd, kreeg ze haar eerste baan in Sauraha in Nepal, als natuurbeschermer. "Hoe vervelend het ook was voor mijn ouders, ik vond dit een unieke kans: in de wildernis leven en deel uitmaken van de natuur. Als ik er nu op terugkijk, kan ik alleen maar glimlachen en trots zijn op de beslissing die ik heb genomen."
Op zoek naar tijgers
"Mijn eerste werkdag en ook meteen mijn eerste rit door de jungle; er is geen spannendere combinatie.", vertelt Niki. Het was 26 december 2000, mijn eerste bezoek aan de wildernis om tijgers te volgen. Samen met een wildlife-technicus die helemaal klaar stond om de tijgers met halsbanden te taggen en gegevens te verzamelen voor analyse, ging ik op pad. Ik was als een kind, verdiept in zijn prachtige verhalen over het opsporen van tijgers en de ontberingen van moeilijk terrein en dichte bossen. Ik hield het apparaat vast en keek of ik geluk zou hebben om een signaal te krijgen. Maar ik wist dat ik heel, heel veel geluk zou moeten hebben om er een te krijgen."
Niki vertelt enthousiast verder: "Terwijl we verder de Rapti rivier op voeren, werden we begroet door zwermen slangenhalsvogels die hun vleugels droogden op de grote rotsen in de rivier en door ooievaars die geduldig wachtten op vis. Eindelijk was daar de jungle. De vochti ge geur van het frisse bos, het melodieuze gekoer van de pauwen en het getjilp van de vogels waren allemaal betoverend."
turend door de verrekijker
Na een tijdje gelopen te hebben, terwijl kleine dieren voor hun voeten wegschoten, bonsde haar hart in haar keel. "Ik voelde me zo dicht bij de natuur. Plotseling zagen we twee neushoorns in een moeras. Ze trilden met hun oren toen we dichterbij kwamen en ze keken ons onverschillig aan, alsof ze wilden zeggen: 'We zijn jullie mensen gewend.'.
We waren nog steeds op zoek naar de tijger. Terwijl we door het hoge olifantsgras liepen, draaide de technicus de antenne in afwachting van een signaal. Plotseling begon het apparaat te piepen. Toen we naar het dichte, hoge gras liepen, werd het signaal sterker."
De twee zochten met hun verrekijkers een tijdje het dichtbegroeide bos af. Totdat ze iets zagen. "Daar was ze! Een prachtige tijgerin met drie welpen. Ik schrok toen ze een beetje op ons af kwam. De boze tijgerin was zo beschermend en bezitterig over haar kleintjes. Moederinstinct, herinnerde ik mezelf. Hoe gelukkig ik ook was geweest om dit allemaal te zien, ik voelde me ongelukkig. Ik vervloekte mezelf dat ik mijn camera was vergeten!
Toen we terugkwamen uit de jungle, wist ik dat het geluk van mijn gezicht af te lezen was. Dit was mijn eerste werkdag en ik stond oog in oog met een van de zeldzaamste taferelen ter wereld. Ik keek uit naar veel van die kostbare momenten in de dagen die volgden."
Blijvende indruk
De tijgerin heeft een blijvende indruk op Niki achtergelaten. "Haar energie, haar moed en haar liefde voor haar jongen zorgt dat ik voor natuurbehoud strijd. Hoewel ik nu voor een ander gebied werk, voel ik me nog steeds geïnspireerd door de kracht van tijgers. Ze zijn de reden waarom ik dit werk doe, zij gaven me het verantwoordelijkheidsgevoel om deze planeet te beschermen, niet alleen voor mensen, maar ook voor kleine welpen zoals die ik die dag zag."
