Een oproep tot actie voor de oceaan

Door Floris Göbel (WWF-ambassadeur en dierenexpert)

Op expeditie voor WWF ben ik - soms ook letterlijk - in de oceaan gedoken. Het is zo bijzonder om naast een joekel van een zeeschildpad te zwemmen. Een prehistorisch uitziend dier, groot en log op het strand maar in het water sierlijk bewegend, met doordringende zwarte ogen die je raken tot in je ziel. Het werd nog specialer toen ik een vrouwtjesschildpad ’s avonds met veel moeite zichzelf het strand op zag trekken om een kuil te graven met die grote zwemflippers, waar ze haar meer dan 100 eieren legde. Wat een werk en wat een prachtbeest. Ook was ik getuige van de allereerste stapjes van superschattige babyzeeschildpadjes op weg naar de grote zee vol uitdagingen en gevaren.

54 zeeschildpadden in 1 duik!

Tijdens één duik heb ik 54 zeeschildpadden gezien, dat was magisch, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt!!! Je zag hier dat bescherming werkt. De dieren lagen rustig op de zeebodem uit te buiken na het eten of zwommen heel relaxed rond. Ze keken me aan en ik kon alleen maar denken: Wauw, wauw wauw!!! Dit zou overal zo moeten zijn.

© Sabine Bos / WWF-NL

Parende dolfijnen

Terwijl we aan het varen waren, sprongen dolfijnen speels voor onze boot uit. Gewoon weer zo'n cadeautje. We waren niet op zoek en we hadden ze niet verwacht en dan opeens zo'n show, echt geweldig!! ‘s Avonds bij een zonsondergang zagen we ze zelfs via onze dronebeelden paren. Dat had ik ook nog nooit gezien, echt ongelofelijk!

Dit gebied is dus heel belangrijk voor zeedieren om te paren, te baren, te eten en op te groeien. Het is eigenlijk één grote kraamkamer waar jonge zeedieren een veilig plekje vinden en eten vinden.

Gezwommen met de allergrootste vis op aarde

We voeren langs een vissersplatform. Vissers daar geloven dat de walvishaai, de allergrootste vis op aarde, één van hun voorouders is. Ze laten de oceaanreuzen dan ook rustig rond hun platform zwemmen om de restjes uit de netten op te slurpen. En weet je dat onderzoekers de beelden van walvishaaien gebruiken om ze te identificeren? De stippenpatronen op hun rug zijn net zo uniek als onze vingerafdruk. En als ze weten welke haai het is en waar hij/zij zoals is gezien, kunnen ze de dieren ook beter beschermen.

En daar lag ik dan, vlak naast de enorme bek van een grote, vriendelijke reus die liters en liters zeewater met daarin kleine visjes naar binnen slurpte. Het was waanzinnig!! Dit leeft gewoon in onze oceanen, dat is toch magisch?

Gebroken hart

WWF had mij natuurlijk niet gevraagd om hier aandacht voor vragen als er niets aan de hand was… Dit gebied en de dieren die er leven worden ernstig bedreigd. Dat wist ik natuurlijk al wel, maar om het met eigen ogen te zien, was heel heftig. Ik zag koraalriffen die ooit vol jong leven zaten in alle kleuren van de regenboog, die nu waren veranderd in een soort koraalkerkhof waar alles kapot was en niets meer leefde. En ook de mangrovebossen waar jonge zeedieren een veilige plek vinden, waren op sommige plekken helemaal gekapt waardoor het één grote, dode blubberbende was. Dat was verschrikkelijk om te zien, het brak mijn hart.

Herstel, het kan wel!

Gelukkig is de natuur ook veerkrachtig. Veel meer dan we ooit hadden durven dromen. Als we zo’n kapot gebied kunnen beschermen, kunnen koralen en mangroven weer de kans krijgen om terug te groeien en zie je ook de zeedieren weer terugkeren!! En soms moeten we de natuur daarbij een handje helpen. Ik zag bijvoorbeeld rifherstel met rotsen. Door stapels rotsen op de kale, zanderige zeebodem te plaatsen, krijgen koralen en andere zeedieren weer de mogelijkheid om zich er te vestigen. Ook mocht ik helpen bij koraalherstel waarbij koraalstekjes op frames op de zeebodem worden geplaatst waar ze weer kunnen uitgroeien tot volwaardige riffen. Je zag de nieuwsgierige visjes er alweer rondzwemmen, hun nieuwe thuis voorzichtig inspecterend! En mangroves? Die kunnen we ook boompje voor boompje herplanten. Kijk, daar word ik dan weer helemaal blij van.

1 stukje koraal of 1 boompje lijkt misschien niet veel, maar als je daar 1000 van hebt heb je weer een heel rif of mangrovebos!! Ieder klein beetje helpt.

Nieuwe liefde gevonden

Ik ben helemaal verliefd geworden op het leven in de oceanen. Ik ga er dan ook alles aan doen om dit te behouden, te beschermen en te herstellen waar dat nodig is. Dit kan en mag niet verloren gaan. Niet voor ons en niet voor alle volgende generaties. We hebben de zee nodig, voor zuurstof, voedsel, klimaat en ja, ook om van te genieten en een beetje verliefd op te worden.

© Sabine Bos / WWF-NL