Van koraalriffen tot mangroven tot regenwoud, het Utria National Park aan de Pacifische kust van Colombia bevat een enorme verscheidenheid aan natuur. Drie inheemse gemeenschappen wonen in het park en bezitten (een deel van) de grond. Drie Afro-Colombiaanse gemeenschappen wonen net buiten het park. Beide gemeenschappen hebben het recht om het land en water in het park te gebruiken.

Een complex systeem van verschillende landschappen en gebruikers. Toch is Utria één van de best beheerde beschermde gebieden in Colombia. Dat komt omdat de gemeenschappen en het parkmanagement – met hulp van o.a. WWF en USAID – samen een strategie hebben ontwikkeld en geïmplementeerd die duidelijk aangeeft wie wat bezit en hoe natuurlijke hulpbronnen kunnen worden gebruikt.

Bescherming van het park zorgt voor inkomen

Gregorio Urrutia Cáceres profiteert van die duidelijkheid. Hij en anderen uit de Afro-Colombiaanse gemeenschap, die net buiten de parkgrenzen wonen, hebben het recht om het park te gebruiken. Hij weet precies welke (water)wegen hij kan gebruiken. Hij weet ook welke afspraken hij moet volgen - zoals het respecteren van no-go viszones - om ervoor te zorgen dat zijn visbedrijf de koraalriffen of mangroven van Utria niet beschadigt die de parkrangers proberen te herstellen.

Toerisme

Cáceres is ook een klein toerismebedrijf, voornamelijk whale watching, gestart. Bultruggen reizen in de zomer door dit gebied. Doordat bekend werd dat het veilig was om Utria te bezoeken tijdens de conflictjaren, nam het aantal toeristen naar dit afgelegen deel van Colombia toe.  

"Ik ben het park zo dankbaar dat het ons heeft geholpen", zegt Cáceres. “Dankzij de samenwerking weten we wat we kunnen doen en waar we het kunnen doen. We zijn nu op de goede weg."