Vandaag begin ik met mijn team aan een onderzoek in de Caribische zee.
We varen naar de Sababank. Dat gebied is iets groter dan de provincie
Utrecht en er leven veel tijgerhaaien.

Ik vind tijgerhaaien fantastische dieren. Ze kunnen wel zes meter lang worden. Tijgerhaaien hebben strepen op hun flanken. Daar komt hun naam vandaan. Helaas heeft de tijgerhaai een nogal slechte reputatie: het is één van de weinige haaiensoorten die wel eens een mens heeft aangevallen. We staan eigenlijk niet op hun menu, maar het kan toch gebeuren dat een haai zich vergist of zich aangevallen voelt. Normaal gesproken jagen tijgerhaaien vooral op andere vissen, zeehonden, roggen, kwallen en zelfs zeeschildpadden. De tijgerhaai wordt net niet gecategoriseerd als bedreigde diersoort, maar het gaat ook niet erg goed met deze rifhaai. Zijn aantallen lopen terug, want er wordt regelmatig op het dier gevist. We weten al veel over deze haai, maar nog lang niet alles. Waar zwemmen ze precies? En waar krijgen ze hun jongen? Hopelijk worden we deze week wat wijzer, zodat we de dieren daarna beter kunnen beschermen.

We hebben de eerste haai gevangen! In de Sababank hebben we vanmorgen acht vijslijnen uitgezet. Aan de haak van de vislijn zit een vettig hapje: een niet bedreigde tonijnsoort. Nu we beet hebben, kan het onderzoek eindelijk beginnen! We draaien de tijgerhaai op de kop aan onze boot. Dat doen we omdat het dier dan een beetje verdoofd raakt. Voor de haai is het niet erg. En voor mij en mijn collega’s ook niet: Zo kunnen we tenminste veilig werken.  

We hopen vooral zwangere vrouwtjeshaaien te vangen, zodat we kunnen ontdekken waar ze hun jongen krijgen. Helaas is de eerste haai een mannetje….  

Vandaag hebben we meer geluk: we hebben een vrouwtje gevangen! Met een apparaatje, dat lijkt op een soort echo, kijken we of ze zwanger is. Door het zonlicht is het lastig om op een scherm de beelden te bekijken, dus we gebruiken een speciale bril. We zien het meteen: de haai heeft een kleintje in haar buik! Dan is het tijd voor de volgende stap. We gaan de zwangere haai een zender geven. Deze zender maken we vast aan de rugvin. Dit is niet pijnlijk voor het dier. Zodra de zender is gezet, laten we de haai weer vrij. 

We zijn heel tevreden: we hebben tijdens de expeditie 16 tijgerhaaien gevangen. Maar het belangrijkste deel van het onderzoek begint nu pas. Door de zenders weten we precies waar de haaien zwemmen. Die gegevens gaan we de komende tijd bestuderen. Zo komen we hopelijk te weten waar tijgerhaaien graag zwemmen in de paartijd of als ze jongen krijgen. Dan kunnen we die gebieden in de zee beter beschermen.  

Volg de avonturen van Tadzio ook op Instagram! @tadziobervoets

Word ook onderdeel van een groeiende groep jonge mensen die niet alleen connected zijn met elkaar, maar met alles wat leeft op onze prachtige planeet.