Een droommissie: ‘op jacht’ naar de blauwe vinvis
Een verhaal uit de Koraaldriehoek, Indonesië
De wateren rond de Indonesische Alor archipel zijn een duikersparadijs. In het hart van de Koraaldriehoek barst het van het leven, van walvissen tot hamerhaaien, koraaltuinen tot zeekoeien. Voor walvissen zoals blauwe vinvissen is dit gebied niet alleen een extreem belangrijke migratieroute, de dieren gebruiken dit gebied ook om te rusten en te eten. Helaas zijn scheepvaart, geluid onder water en visserij grote bedreigingen. Om deze magnifieke zeezoogdieren goed te kunnen beschermen brengt WWF Indonesië in kaart waar de dieren voorkomen. Vandaag volgen we Ranny, zeedierenexpert van WWF Indonesië en haar team op zee tijdens een monitoringmissie.
“Sssht, wat hoor ik nou?”, roept Cici. De biodiversiteitsexpert van WWF-Indonesië kijkt naar haar collega’s, die druk bezig zijn met de controle van de route die de drone zo gaat afleggen. Ze kijkt van de monitor naar het spiegelgladde water naast de boot. “Zou het kunnen dat...?” fluistert Ranny. Voordat ze haar zin kan afmaken, verschijnt er een enorme schaduw net onder het wateroppervlak. De dronepiloot lanceert de drone vliegensvlug. Binnen enkele seconden verschijnen er beelden op het scherm. Het is onmiskenbaar een ‘pygmy blue whale’! Deze ondersoort is het kleinste lid van de blauwe vinvis-familie. Nou ja kleiner, ook deze soort wordt gemiddeld zo’n 24 meter lang. Dat is vergelijkbaar met de lengte van bijna twee stadsbussen.
Even later komt de walvis weer boven water, zijn gevlekte blauwgrijze rug glinstert en het water spuit omhoog. “Ja! We hebben er een!”, roept Ranny. Ondanks haar jarenlange ervaring blijft dit bijzonder. “Dit is goud waard voor onze gegevens. Het helpt ons om hun zwemroute terug naar Australië en Antarctica beter in kaart te brengen.” Het zien van een blauwe vinvis is zeldzaam. “Dit,” zegt Ranny terwijl ze de beelden van de drone opslaat, “dit is waarom we doen wat we doen.”
Meer dan 500 km afleggen en meer dan 70 transecten (het systematisch in kaart brengen van een gebied) voltooien is hard werken. Dagenlang onderweg, soms slecht weer, urenlang turen over open zee en zorgen dat je apparatuur ‘schietklaar’ is. Maar al dat wachten is het meer dan waard want de drone heeft ook Brydes vinvissen, meer dan dertig grienden en hele scholen zwarte zwaardwalvissen (valse orka's) en zo’n honderd tuimelaars en langsnuitdolfijnen vastgelegd. Het spotten van de blauwe vinvis in een vrij ondiepe baai ziet het team als kers op de taart. “Zijn aanwezigheid hier kan wijzen op een trekroute die hier loopt, maar het kan ook zijn dat de walvissen het gebied gebruiken om voedsel te zoeken en misschien om even te rusten.”
Het team gebruikt de data om de verschillende soorten nog beter te beschermen. De wateren rond Alor, maar ook de Bandazee, tussen Sulawesi, de Molukken en Timor, nationaal park Wakatobi en ten zuiden van Bali staan bekend als belangrijke routes voor walvissen. Hoe beter we weten waar ze voorkomen hoe beter we ze kunnen beschermen.
Deze data zijn ook belangrijk voor het platform bluecorridors.org, dat eerder dit jaar is gelanceerd. Voor het eerst zijn de zwemroutes of ‘blauwe corridors’ van walvissen digitaal in kaart gebracht en voor iedereen toegankelijk gemaakt. WWF heeft, samen met wetenschappers, maatschappelijke organisaties, overheden en technologische bedrijven, drie decennia aan data over zwemroutes van walvissen gecombineerd met data over bedreigingen zoals scheepvaart, olieboringen en visserij. De website geeft inzicht in welke gebieden in de oceaan het meest urgent en impactvol zijn om te beschermen.
