Nederlandse tijgers in een besneeuwd Kazachstan

Met de komst van de winter is hun dieet aangepast en krijgen ze extra voedsel. Dit zorgt ervoor dat ze bestand zijn tegen de zeer lage temperaturen. De dikke vacht van de tijgers is typerend voor Siberische tijgers en beschermt hen tegen de kou.

De twee tijgers reisden afgelopen najaar vanuit Stichting Leeuw in Nederland naar Kazachstan als onderdeel van een herintroductie programma van het Wereld Natuur Fonds en de Kazachse overheid. Het doel is dat de twee tijgers die in hun grote verblijven leven zich voortplanten en dat hun welpen de eerste wilde tijgers worden in de Kazachse natuur na 70 jaar afwezigheid. Ooit leefde de tijger in Kazachstan maar overbejaging deed het dier uitsterven in dit land.

© WWF Central Asia and Ministry of Ecology and natural resources of the Republic of Kazakhstan

De lokale gemeenschap betrokken bij terugkeer tijgers

Het Ili Balkash reservaat, het toekomstige thuis van de tijgers, is ook het leefgebied van de Auyldastar-gemeenschap. Deze gemeenschap leeft al 70 jaar zonder tijgers, maar de culturele betekenis van het dier blijft, ondanks een generatiekloof, groot. Samen met de gemeenschap en projectpartners heeft het WWF de afgelopen zes jaar gewerkt aan het verbeteren van de faciliteiten en infrastructuur van het Auyldastar volk met als doel het verbeteren van hun levensonderhoud.

Herstel van habitat: een cruciale uitdaging

Wilde tijgers komen wereldwijd nog maar in acht procent van hun historische verspreidingsgebied voor en het verlies en de versnippering van hun leefomgeving blijven een bedreiging vormen. Het terugbrengen van wilde tijgers naar waar ze verloren zijn gegaan en het opnieuw tot leven brengen van het ecosysteem van Ili Balkash is een investering in de Kazachse natuur op de lange termijn.