Zeeschildpadden worden bedreigd. Het zeewater stijgt waardoor er minder plek is om eieren te leggen en de oceanen zijn steeds meer vervuild. Zeeschildpadden hebben hier veel last van, want vervuilde zeeën zijn slecht voor hun gezondheid.

Plasticvervuiling is ook een grote bedreiging voor dit dier. Ze zien het plastic aan voor voedsel, eten dit op, en krijgen een verzadigd gevoel. Daarna eten ze geen voedzaam eten meer, en verhongeren ze.

Zeeschildpadden zien er misschien niet uit als roofdieren, maar ze zijn het toch. Daarmee zorgen ze voor een goede balans in het ecosysteem van de oceaan. De karetschildpad eet bijvoorbeeld sponsdieren, dat zijn dieren die veel stukken van het koraal opeten. En de lederschildpad eet kwallen, wat weer helpt om de aantallen vis op pijl te houden. Kwallen eten namelijk het voedsel van kleine vissen zoals plankton.

De zeeschildpad is een echte doorzetter. Om eieren te leggen, zwemt de vrouwelijke schildpad vaak duizenden kilometers terug naar het strand waar ze zelf is geboren. Ze weet precies hoe ze moet zwemmen, de weg terugvinden is geen probleem. Het moment dat ze eieren legt is het enige moment waarop de zeeschildpad het water verlaat. Dit doet ze niet voor niks, de zeeschildpad legt wel 100 tot 200 eieren per keer!

De temperatuur van het zand bepaalt of de jonge schildpadden mannetjes of vrouwtjes worden. Als de eieren uitkomen kruipen de zeeschildpadden zelfstandig richting de zee. De zeeschildpad kan enorm oud worden, sommige van deze dieren worden wel 100 jaar! Er zijn 7 soorten zeeschildpadden. Bijna alle soorten zijn gek op zeediertjes, behalve de groene zeeschildpad. Hij eet vegetarisch.